പ്രണയമേ...എന്നെ ഒറ്റയാനാക്കി നീ..
പതിതനെന്നേ വ്യാമോഹിയാക്കി നീ..
ഇരുളിലിടറുന്ന റാന്തല്‍ ത്തിരിയിലെന്‍
കരളുരുക്കി കളിപ്പാട്ടമാക്കി നീ.....
പ്രണയമേ...നിന്റെ നീലരക്തത്തിലെന്‍
കവനതൂലിക മുക്കിക്കുറിക്കുമീ
വരികളില്‍ എന്റെ നോവിന്റെ കല്പനാ
പ്രളയമുണ്ടായിരുന്നാല്‍ പൊറുക്കുക...
പ്രണയമേ...എന്റെബോധോപബോധത്തിൽ
കവിതപെയ്യും കിനാവുവിതാനിച്ച്
പലരിലൊരുവനായ് ജീവിച്ചൊരെന്നെനീ
പകലുമുണരാത്ത സ്വപ്നാടകനാക്കി..
പ്രണയമേ...എത്രയോദ്ധാക്കളേ നിന്റെ
മധുരമൂറും കറുപ്പില്‍ മയക്കി നീ..
കടലുനീന്തിക്കടക്കാനുറച്ചവര്‍
കപടനാടകമാടിത്തളർന്നുപോയ്
പ്രണയമേ... എന്റെ ചിന്താസരണിയിൽ
ശലഭവര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ ചാലിച്ചുചേര്‍ത്തെന്നെ
വ്യതിഥകാമം കരയിച്ച വിഡ്ഡിയാം
കഴുതയാക്കി നീ.. കാമുകനാക്കി നീ..
പ്രണയമേ...എന്റെ പഞ്ചേന്ത്രിയങ്ങളേ
പ്രതികരിക്കാത്ത പ്രതിഭാസമാക്കിയെൻ
ചപലമോഹങ്ങള്‍ പേറും മനസ്സിനെ
വിരഹനോവിന്‍ ഉമിത്തീയില്‍ നീറ്റിനീ..
പ്രണയമേ... നിന്റെ കാല്‍ തൊട്ടുകുമ്പിടാം
ഇനിയുമെന്നേ നീ കൊല്ലാതെകൊല്ലല്ലേ...
ഇനിയെനിക്കൊന്നുറങ്ങണം ശാന്തമായ്
ഇടയിലെന്നെ ഉണർത്തല്ലെ നിർദ്ദയം....
സുനിലന്‍
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ